dimotiko Myrtias outside

Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα του δημοτικού σχολείου Μυρτιάς Ηλείας!

 Η ιστορία του σχολείου μας

Το οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε το σχολείο είναι δωρεά των Σπήλιου Πήττα και Χαράλαμπου Καλάκου το 1928.

Το διδακτήριο χτίστηκε σε τρεις φάσεις. Οι δύο πρώτες αίθουσες όπου σήμερα στεγάζονται οι τάξεις Α΄ και Β΄ κατασκευάστηκαν το 1935. Οι δύο αίθουσες στις οποίες στεγάζονται οι τάξεις Γ΄και Δ΄ όπως και το γραφείο των εκπαιδευτικών κατασκευάστηκαν το 1991. Το διώροφο τμήμα του διδακτηρίου όπου στεγάζονται οι τάξεις Ε΄και Στ΄, καθώς και το γραφείο του Διευθυντή και η αίθουσα υπολογιστών κατασκευάστηκε το 1998.

Στο σχολείο ανήκουν και δύο οικόπεδα τα οποία περιήλθαν σε αυτό μετά τον αναδασμό του 1971–1972.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

anastasi

laiki paradosi

 

Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα

σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.

Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,

οι άνομοι και τα σκυλιά και τρισκαταραμένοι,

για να σταυρώσουν το Χριστό των πάντων βασιλέα.

Ο κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι

να λάβει δείπνο μυστικό για να τον λάβουν όλοι.

Κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της

τις προσευχές της έκανε για το μονογενή της.

Φωνή της ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα.

Σώσε κυρά τις προσευχές, σώσε και τις μετάνοιες

το γιο σου τον επιάσανε  και στο χαλκιά τον πάνε.

Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε

και στου Πιλάτου τις αυλές εκεί τον τυραννάνε.

Χαλκιά, χαλκιά φτιάξε καρφιά, φτιάξε τρία περόνια.

Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάνει πέντε.

_ Συ Φαραέ που τα ’φτιαξες πρέπει να μας διατάξεις.

_ Βάλτε τα δυο στα πόδια του και τ’ άλλα στα δυο χέρια

το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά του,

να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.

Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε έπεσε και λιγώθει.

Σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο

και τρία με ροδόσταμο για να της έρθει ο νους της.

Και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της

ζητάει μαχαίρι να σφαγεί φωτιά να πάει να πέσει,

ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.

_ Κάνε κυρά υπομονή κάνε κυρά μ’ ανέση.

_ Και πώς να κάνω υπομονή και πώς να κάνω ανέση

που έχω γιο μονογενή και κείνο σταυρωμένο.

Κοιτάει δεξιά, κοιτάει ζερβά, κανένα δε γνωρίζει,

κοιτάει και δεξιότερα και βλέπει τον Αι-Γιάννη.

_ Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε, και μαθητή του γιου μου

μην είδες τον υγιόκα μου και σε διδάσκαλό σου;

_ Βλέπεις εκείνο το γυμνό τον παραπονεμένο

όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,

όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;

Εκείνος είναι ο γιόκας σου και με διδάσκαλός μου.

Κι η Παναγιά πλησίασε, γλυκά τον ερωτούσε:

_ Δε μου μιλάς παιδάκι μου δε μου μιλάς παιδί μου;

_ Τι να σου πω μανούλα μου που διάφορο δεν έχεις.

Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά στο μεσονύχτι

που θα λαλήσει ο πετεινός σημαίνουν οι καμπάνες

τότε κι εσύ μανούλα μου θα ’χεις χαρές μεγάλες,

τότε κι εγώ θ’ αναστηθώ και να με περιμένεις.